Loramet Comp. 30 X 2mg

Slaapstoornissen

Welke stoffen zitten er in LORAMET?

LORAMET 1 mg:

De werkzame stof in LORAMET is: elke tablet bevat 1 mg lormetazepam.

De andere stoffen in LORAMET zijn: lactose, maïszetmeel, povidon en magnesiumstearaat.

LORAMET 2 mg:

De werkzame stof in LORAMET is: elke tablet bevat 2 mg lormetazepam.

De andere stoffen in LORAMET zijn: lactose, maïszetmeel, povidon en magnesiumstearaat.

Gelijktijdig gebruik van lormetazepam en opioïden (sterke pijnstillers, geneesmiddelen voor substitutiebehandeling en sommige hoestmiddelen) verhoogt het risico op sufheid, moeilijke ademhaling (ademhalingsdepressie) en coma en kan levensbedreigend zijn. Daarom mag gelijktijdig gebruik alleen worden overwogen als er geen andere behandelingsopties mogelijk zijn. Als uw arts LORAMET toch samen voorschrijft met opioïden, dan moet die de dosis en de duur van de gelijktijdige behandeling beperken. Gelieve uw arts in te lichten over alle opioïde geneesmiddelen die u inneemt en de dosisaanbevelingen van uw arts strikt op te volgen. Het kan helpen om aan vrienden of familieleden te vragen te letten op de bovenstaande tekenen en symptomen. Als u dergelijke symptomen krijgt, neem dan contact op met uw arts. Benzodiazepines in combinatie met natriumoxybaat kunnen een verhoogde ademhalingsdepressie veroorzaken. Daarenboven, indien u gedurende lange tijd behandeld wordt met andere geneesmiddelen die werkzaam zijn op de bloedsomloop en de ademhalingsfuncties (zoals bètablokkers (geneesmiddelen tegen hoge bloeddruk), hartglycosiden (geneesmiddelen die de werking van het hart stimuleren), methylxanthines (geneesmiddelen die gebruikt worden om astma te behandelen)), kunnen de aard en de omvang van de interacties niet voorspeld worden. Dit geldt ook voor orale contraceptiva (middelen om zwangerschap te voorkomen) Daarom dient u uw arts hierover in te lichten vooraleer de behandeling te starten omdat uiterste voorzichtigheid geboden is, vooral bij het begin van de behandeling. Bij gelijktijdig gebruik van benzodiazepines en valproïnezuur (een anti-epilecticum), kan het risico op psychose (totale aantasting van de persoonlijkheid) toenemen. Geneesmiddelen die bepaalde leverenzymen inhiberen (in het bijzonder cytochromen P450), kunnen de werking van benzodiazepines versterken. Theofylline en aminofylline kunnen het effect van benzodiazepines, lormetazepam inbegrepen, verminderen.

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben. Niet iedereen krijgt daarmee te maken.

Mogelijke bijwerkingen treden gewoonlijk op in het begin van de behandeling. Ze worden minder ernstig of verdwijnen ze wanneer de behandeling voortgezet wordt of de dosis verlaagd wordt.

De meeste ernstige bijwerkingen zijn:

 angio-oedeem. Stop de behandeling en neem onmiddellijk contact op met een arts als u de volgende symptomen van een allergische reactie heeft, b.v. jeukende huid, huiduitslag, zwelling van het gezicht, de lippen, tong of keel, of moeite met ademhalen of slikken.

Zelfmoord of zelfmoordpoging. Als u gedachten krijgt over zelfbeschadiging of zelfmoord, of als u afhankelijk wordt van lorazepam, moet u dit onmiddellijk aan uw arts vertellen.

De meest frequente bijwerkingen zijn: Hoofdpijn, slaperigheid en angst

De volgende bijwerkingen kunnen optreden:

Zeer vaak (kan optreden bij meer dan 1 op de 10 patiënten) - hoofdpijn

Vaak (kunnen optreden bij 1 tot10 van 100 patiënten) - angst, - verminderd libido (minder seksueel verlangen), - vertraagd denken, - duizeligheid, - slaperigheid, - aandachtsstoornis, - geheugenverlies (amnesie), - spraakstoornissen, articulatiestoornis, - smaakverandering, - snellere hartslag (tachycardie), - spijsverteringsstoornissen (misselijkheid, braken, constipatie, buikpijn), - droge mond, - jeukende huid (pruritus), - moeite met plassen (mictiestoornissen), - asthenie (gebrek aan spierkracht, gevoel van vermoeidheid of duizeligheid), - hyperhidrosis (overmatig zweten), - malaise (slecht gevoel met dreigend bewustzijnsverlies).

Zeer zelden (kunnen optreden bij 1 op 10.000 patiënten) - allergische reacties, - syndroom van onaangepaste secretie van het antidiuretische hormoon (dat de heropname van vocht door de nieren bevordert in geval van uitdroging), - gezichtsstoornissen (zoals wazig zicht en dubbelzien), - verlaagde bloeddruk (hypotensie), - ademhalingsinsufficiëntie, - apnoe (onvrijwillig stoppen met ademen), - verslechtering van het slaapapneusyndroom, - verslechtering van obstructief longlijden, - verhoging van bepaalde leverenzymen (transaminasen, alkalische fosfatasen), - allergische huidreacties.

Niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald) - zwelling van het gezicht, de huid, de lippen, de oogleden als gevolg van ontsteking van de weefsels onder de huid (angioneurotisch oedeem), - ernstige allergische reactie (anafylaxie), - zelfmoord, zelfmoordpoging, zelfmoordgedachten (als gevolg van een reeds bestaande gemaskeerde depressie), - psychose (verlies van contact met de werkelijkheid), - hallucinatie (dingen zien die er niet zijn), - afhankelijkheid, - verslaving, - depressie (ontmaskering van een reeds bestaande depressie), - illusie (dingen anders zien dan ze in werkelijkheid zijn), - ontwenningsverschijnselen, - rebound slapeloosheid (tijdelijk weer slapeloosheid ervaren nadat u plotseling stopt met de inname van het geneesmiddel), - opwinding, - agressie, prikkelbaarheid, rusteloosheid, woedeaanvallen, - nachtmerries, - verwarring, delirium, abnormaal gedrag, - emotionele stoornis, - psychomotorische vertraging, - verminderd bewustzijn, - coördinatiestoornissen van vrijwillige bewegingen (ataxie), - convulsie, beven, extrapiramidale motorische stoornissen (abnormale bewegingen, stijfheid, willekeurige spiersamentrekkingen), - onvrijwillige schokkende bewegingen van de ogen (nystagmus).

LORAMET is gecontra-indiceerd bij patiënten met :
- een slaap-apnoesyndroom;
- een ernstige respiratoire insufficiëntie;
- myasthenia gravis;
- een ernstige leverinsufficiëntie;
- een gekende overgevoeligheid voor benzodiazepinen of voor één van de bestanddelen van LORAMET.
LORAMET is gecontra-indiceerd bij kinderen jonger dan 12 jaar, behalve wanneer zijn gebruik beperkt is tot zeldzame specifieke indicaties, na beslissing en onder toezicht van een specialist (neuropediater of psychiater).

Volwassenen en kinderen > 12j

• 1 à 2 mg voor het slapengaan
• Dosisaanpassingen zijn aangewezen bij nierinsufficiëntie of leverinsufficiëntie, en bij bejaarden en verzwakte patiënten

Toedieningswijze

• De tabletten worden een half uur voor het slapengaan met een weinig water ingenomen